Γκαλιλέι, Βιντσέντσο

(Vincenzo Galilei, Σάντα Μαρία Μόντε, Πίζα 1533; – Φλωρεντία 1591). Ιταλός λόγιος, θεωρητικός της μουσικής και συνθέτης. Απόγονος οικογένειας ευγενών και πατέρας του Γαλιλαίου, σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες και μουσική και ήταν γνωστός ως δεξιοτέχνης του λαούτου. Το ενδιαφέρον του για τη μελέτη των αρχαίων Ελλήνων κλασικών εκδηλώθηκε με το έργο Διάλογος της παλιάς και της νέας μουσικής (1581), όπου υποστηρίζει τις απόψεις εκείνων που πίστευαν στο μέλλον της μονωδικής μουσικής και μουσικής απαγγελίας. Ως μέλος της φλωρεντινής ομάδας ήταν ανάμεσα σε εκείνους που από τις συζητήσεις τους προήλθε το σύγχρονο μελοδραματικό είδος (όπερα), σε αντικατάσταση του αντιστικτικού μουσικού ύφους που ίσχυε έως τότε. Συνεπής με τις προσωπικές επιστημονικές του πεποιθήσεις, ο Γ. δεν δίστασε να δημοσιεύσει το 1589 τη μελέτη Συζήτηση για τα έργα του Τζοζέφο Τζαρλίνο από την Κιότζα, έργο αντίθετο με τη θεωρητική τοποθέτηση του άλλοτε δασκάλου του, με τον οποίο από τότε διέκοψε κάθε σχέση. Ως συνθέτης έγραψε έργα για εκκλησιαστικό όργανο, για λαούτο και δύο συλλογές με μαδριγάλια.